De Volksrepubliek China in 1975 was een land dat zich nog volop in ontwikkeling bevond. Het was een turbulente tijd waarin China nog herstellende was van de Culturele Revolutie (1966-1976) die geleid werd door Mao Zedong. Het land was nog steeds een communistische staat en de focus lag op het versterken van de eenheid en de sociale gelijkheid onder de bevolking.

Economisch gezien was China in 1975 nog een achtergebleven land. Het was nog steeds een agrarische samenleving met een groot deel van de bevolking die op het platteland woonde en werkte. De industrie was nog niet volledig ontwikkeld en de productiviteit was laag. Dit kwam voornamelijk door de jarenlange politieke instabiliteit en de Culturele Revolutie, die de economie ernstig had verstoord.

Op politiek gebied was de Communistische Partij van China (CPC) nog steeds aan de macht en Mao Zedong was de leider van het land. Hij had nog steeds een groot aanzien, maar door de mislukkingen van de Culturele Revolutie begonnen steeds meer mensen kritiek op hem te uiten. Binnen de partij waren er ook spanningen tussen voorstanders van Mao en degenen die een meer gematigde koers wilden varen.

Op sociaal gebied waren er grote verschillen tussen de verschillende regio’s en bevolkingsgroepen in China. De ongelijkheid tussen stad en platteland was groot en ook tussen de verschillende etnische minderheden in het land. De strijd voor sociale gelijkheid was een belangrijk doel van de regering, maar het was een langzaam en moeizaam proces om dit te bereiken.

Op cultureel gebied was de invloed van de Culturele Revolutie nog steeds merkbaar. De traditionele cultuur en waarden waren onderdrukt en vervangen door communistische idealen. Kunst en literatuur moesten in dienst staan van het volk en de revolutionaire ideologie. Dit leidde tot een gebrek aan artistieke en intellectuele vrijheid.

Internationaal gezien was China geïsoleerd van de rest van de wereld. Het had geen diplomatieke betrekkingen met veel westerse landen en de relaties met de Sovjet-Unie waren gespannen. China streefde naar een sterkere positie op wereldniveau en probeerde invloed uit te oefenen op andere ontwikkelingslanden.

Kortom, in 1975 was de Volksrepubliek China een land dat zich probeerde te herstellen van de politieke en economische schade van de Culturele Revolutie. Het was nog steeds een communistische staat met een sterke leider aan het hoofd, maar er waren ook interne spanningen en ongelijkheden binnen de samenleving. Het land was geïsoleerd van de buitenwereld, maar het streefde naar een sterkere positie op het wereldtoneel.

In 1975 was de Volksrepubliek China een land in transitie. Sinds de oprichting van de communistische staat in 1949 onder leiding van Mao Zedong, had het land enorme veranderingen doorgemaakt. Aan de ene kant was het een economische grootmacht geworden met een centraal geleide planeconomie die gebaseerd was op collectivisatie en industrialisering. Aan de andere kant had het ook te maken met interne spanningen en ongelijkheden die voortkwamen uit de strikte controle van de overheid en de onderdrukking van individuele vrijheden.

Op politiek gebied was Mao nog steeds de onbetwiste leider van het land. Zijn gedachtegoed en theorieën, verzameld in ‘De Rode Boekjes’, waren de basis van het Chinese communisme. Zijn persoonlijkheidscultus was ook nog altijd aanwezig, hoewel hij steeds ouder en zwakker werd. In 1975 was hij al 82 jaar oud en zijn gezondheid ging snel achteruit. Dit zorgde voor onzekerheid over de toekomstige politieke koers van het land.

Een ander kenmerk van de Chinese samenleving in 1975 was de strikte controle en censuur van informatie door de overheid. De ‘Grote Proletarische Culturele Revolutie’ van 1966-1976 had de intellectuele en culturele sector van het land ernstig beschadigd. Schrijvers, kunstenaars en intellectuelen werden gezuiverd en hun werken werden gecensureerd. Dit had ook gevolgen voor de economie, aangezien de ontwikkeling van wetenschap en technologie werd belemmerd.

Op economisch gebied was China echter wel gestaag gegroeid in de jaren ’70. In 1975 was het land de vierde grootste economie ter wereld en had het een van de hoogste economische groeicijfers. Maar ondanks deze groei was er nog steeds sprake van grote economische ongelijkheid tussen de stad en het platteland, en tussen de verschillende lagen van de bevolking. De arbeidersklasse en boeren bleven onderdrukt en hadden weinig zeggenschap over hun eigen leven en werk.

China had ook te maken met interne spanningen binnen de samenleving. Tijdens de Culturele Revolutie werden veel mensen beschuldigd van “bourgeoisie” of “contra-revolutionaire activiteiten”. Het resultaat was een diepe verdeeldheid tussen aanhangers van Mao en degenen die als tegenstanders werden gezien. Dit zorgde voor een instabiele sfeer en geweld op straat.

Buitenlandse betrekkingen waren ook een belangrijk aspect van het China van 1975. Het land was geïsoleerd van de meeste westerse landen en had geen diplomatieke betrekkingen met de Verenigde Staten. Het was een bondgenoot van de Sovjet-Unie geweest in de jaren ’50 en ’60, maar na een conflict in de jaren ’60 waren de relaties bekoeld. China streefde ernaar om een sterkere positie op het wereldtoneel te krijgen en zocht toenadering tot andere landen, zoals Pakistan en Noord-Korea.

In conclusie, in 1975 was de Volksrepubliek China een land in transitie. Het had enorme vooruitgang geboekt op economisch gebied, maar kampte nog steeds met interne problemen op politiek, sociaal en economisch vlak. Ondanks de isolatie van de buitenwereld, bleef China streven naar een sterkere positie op het wereldtoneel. Het was een tijd van onzekerheid en instabiliteit, maar het legde uiteindelijk de basis voor verdere ontwikkeling en modernisering in de jaren die volgden.

Bovenstaande foto’s geven u een indruk hoe China er destijds uitzag. Er waren maar weinig auto’s en de bevolking verplaatste zich voornamelijk op de fiets.

Dit zijn eigen opnames gemaakt in oktober van het jaar 1975 in de stad Canton het tegenwoordige Guangzhou, de grens tussen Hong Kong en China (Lo Wu border) en op het platteland niet ver van Kanton. Deze foto’s zijn vrij uniek te noemen aangezien er destijds maar een paar honderd Nederlanders per jaar China mochten bezoeken.

© Copyright 2024, Bariba